Na een paar heftige en spannende weken kreeg ik haar op 8 april dan eindelijk in mijn armen.
Hoewel de zwangerschap al niet over rozen ging door allerlei complicaties en een lijf die een eigen leven ging leiden, ging de aanloop naar de bevalling toe ook compleet anders dan verwacht.
Daarnaast lag madam nog tot en met 37 weken in een stuit waardoor er uiteindelijk toch besloten werd haar te draaien. Verwacht werd dat ze zich eigenlijk dan wel direct zou gaan melden omdat het al even rommelde.
Uit voorzorg hadden we het hele hebben en houden al mee naar het ziekenhuis.
Weeën kreeg ik inderdaad maar niet in die mate dat ik meteen moest blijven dus vervolgens met het hele hebben en houden weer naar huis in de hoop ook dat ze netjes zou blijven liggen hoe ze moest liggen ;-)
De weeën bleven met regelmaat komen maar deden vreemd genoeg niets. Een week na het draaien werd besloten in te grijpen..echter kreeg de jongste de waterpokken dus zou het alles behalve ideaal zijn dat ze dan geboren werd en ze deed het nog prima...wederom uitstel dus.
Het weekend voor 8 april kwamen de weeën ineens om de vijf minuten van zaterdag op zondag, van zondag op maandag en vervolgens maandag op dinsdag, vooral de laatste twee nachten waren pittig, geen slaap en 48 uur lang om de vijf minuten weeën opvangen.
Dinsdag was ik zo moe dat men het onverantwoord vond om langer te wachten. De weeën deden niets maar dan ook echt niets en niemand die kon zeggen hoe lang het nog zou duren dus daar gingen we weer op naar het ziekenhuis, ze gingen een handje helpen.
In het ziekenhuis ging het snel, om tien uur melden we ons en om vier over een had ik haar in mijn armen :-)
De bevalling was heftig en vooral zij had er veel last van en moest een paar dagen aan de bewaking liggen doordat ze te weinig zuurstof binnen kreeg en de nodige onderzoeken nodig had, we hebben spannende momenten beleefd maar inmiddels zijn we alweer twee weken thuis en doet ze het super!
Zelf ben ik ook nog wat herstellende maar voel me in ieder geval al weer beter als toen ik zwanger was ;-) en een blik naar haar maakt het meer dan waard....lekker cliché ;-)
Het is ongelofelijk hoeveel liefde je voor zo'n kleintje voelt en dat je als mens nog zoveel liefde te geven hebt ...ook al is het je derde, ze is net zo speciaal en echt een geschenk!
Hoewel de zwangerschap al niet over rozen ging door allerlei complicaties en een lijf die een eigen leven ging leiden, ging de aanloop naar de bevalling toe ook compleet anders dan verwacht.
Daarnaast lag madam nog tot en met 37 weken in een stuit waardoor er uiteindelijk toch besloten werd haar te draaien. Verwacht werd dat ze zich eigenlijk dan wel direct zou gaan melden omdat het al even rommelde.
Uit voorzorg hadden we het hele hebben en houden al mee naar het ziekenhuis.
Weeën kreeg ik inderdaad maar niet in die mate dat ik meteen moest blijven dus vervolgens met het hele hebben en houden weer naar huis in de hoop ook dat ze netjes zou blijven liggen hoe ze moest liggen ;-)
De weeën bleven met regelmaat komen maar deden vreemd genoeg niets. Een week na het draaien werd besloten in te grijpen..echter kreeg de jongste de waterpokken dus zou het alles behalve ideaal zijn dat ze dan geboren werd en ze deed het nog prima...wederom uitstel dus.
Het weekend voor 8 april kwamen de weeën ineens om de vijf minuten van zaterdag op zondag, van zondag op maandag en vervolgens maandag op dinsdag, vooral de laatste twee nachten waren pittig, geen slaap en 48 uur lang om de vijf minuten weeën opvangen.
Dinsdag was ik zo moe dat men het onverantwoord vond om langer te wachten. De weeën deden niets maar dan ook echt niets en niemand die kon zeggen hoe lang het nog zou duren dus daar gingen we weer op naar het ziekenhuis, ze gingen een handje helpen.
In het ziekenhuis ging het snel, om tien uur melden we ons en om vier over een had ik haar in mijn armen :-)
De bevalling was heftig en vooral zij had er veel last van en moest een paar dagen aan de bewaking liggen doordat ze te weinig zuurstof binnen kreeg en de nodige onderzoeken nodig had, we hebben spannende momenten beleefd maar inmiddels zijn we alweer twee weken thuis en doet ze het super!
Zelf ben ik ook nog wat herstellende maar voel me in ieder geval al weer beter als toen ik zwanger was ;-) en een blik naar haar maakt het meer dan waard....lekker cliché ;-)
Het is ongelofelijk hoeveel liefde je voor zo'n kleintje voelt en dat je als mens nog zoveel liefde te geven hebt ...ook al is het je derde, ze is net zo speciaal en echt een geschenk!
Inmiddels ben ik wegens omstandigheden al wel weer aan het werk.....ik wilde zo graag een paar weken cocoonen en echt genieten van mijn verlof....helaas loopt dat dus even anders maar de dagen dat ik werk gaat ze lekker mee en de andere dagen geniet ik nog even dubbel en dwars!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten